Swaziland? Nee, beter e'Swatini

Hallo allemaal!

Paar dagen zonder internet. Of ik het gemist heb? Nee hoor, maar dat zullen jullie zeker niet geloven! Haha, goed een beetje dan... Maar dat geeft ons alleen maar meer tijd voor het beleven van bijzondere avonturen:

Onderweg naar Swaziland (e'Swatini is de nieuwe naam die ze hier nu aan het introduceren zijn) op zaterdag 21 juli. Vlak voor lunchtijd kwamen we aan bij de grens, maar voordat we Swaziland ingingen, echt in niemandsland, gingen we naar een levensecht museum, waar we even werden gezien als inwoners van de oude manier van leven van de cultuur van de Zulu. Onze gids noemt het een traditie, mooie omschrijving naar mijn idee. In dat dorpje kregen we een dansshow te zien waar we natuurlijk ook zelf aan mee moesten doen! Na die show kregen we lunch. Daar vond onze eerste "opmerking van de dag" plaats (de dag hiervoor hadden we er geen, dus nu maar tweee...). Twee bitchy dames waaren enorm overdreven foto's aan het maken bij het watervalletje en het beekje. Aan ons de taak hun te laten zien hoe arrogant ze overkwamen, dus met onze meest foute houdingen, nep-sexy gezichten en nep-arrogante gedrag begonnen Chloë, Jill en ik onze eigen fotoshoot, net achter die andere twee hahahaha! Wat hebben we gelachen!! Franse mede-gasten snapten er natuurlijk niks van, maar de twee vrouwelijke obers kwamen ook niet meer bij van het lachen hahahaha! Nog even wat handstanden, ratslagen en salto's geprobeerd met de mensen van dat museum en door met de bus. de laatste stop was in een glasmuseum. We konden helaas niet zelf glasblazen, maar hebben wel prachtige kunstwerken gezien! In het donker aangekomen bij het volgende park, waar we sliepen in dezelfde soort hutjes als in dat museumpje. Prachtig!

Daar kwamen we de tweede zin van de dag tegen: twee pumba's (wrattenzwijnen in het Nederlands haha) lagen op te warmen naast het kampvuur. Natuurlijk moeten we dan de opmerking maken: "Kijk, daar liggen onze speklappies van vanavond al te braden!"

Zondag 22 juli optijd wakker, want: PAARDRIJDEN!! Yess!! Wat heb ik dat gemist en wat was het weer gaaf! Papa mocht niet mee (hij had eerder aan de lijn gemoeten...), dus met z'n vijven en een begeleider gingen we op pad! Mijn suuuperleuke paardje Baloo was de snelste en actiefste van deze zes, dus ik, met als enige ervaring met paarden, werd op hem gezet en wat was dat een goede keus! Op twee plekjes mochten de gene die wilden galopperen weg van de groep en naar het einde van die open plek en weer terug, net zo lang tot de rest van de groep dat veldje af hadden gelopen en aangezien ik de enige was die wilde galopperen, heb ik natuurlijk behoorlijk gebruik gemaakt, maar nog meer genoten van die galopmomentjes!! Baloo z'n oren naar voren, big smile op mijn gezicht en gas d'rop!! Heerlijk!! Ook de rest van de trip was gaaf hoor, absoluut! Lekker door water, langs zeebra's en prachtig uitzicht, echt genieten!

Na een tocht van een uur, paarden opweg naar de wei, alles netjes opgeruimd, gingen wij op  pad naar het kaarsenmuseum. Hier zagen we hoe kaarsen gemaakt werden en natuurlijk hoe  een heleboel verschillende eindresultaten eruit zagen. Daar ook geluncht. Terug op  het kamp hebben we bij het kampvuur, die we deelden met vier bakkende pumba's natuurlijk, nog even spelletjes gedaan en gepuzzeld. Avondeten, uitgebreide ds-wedstrijd gedaan met Chloë en slapen.

Opmerking van de dag: papa zat met korte mouwen aan het ontbijt, terwijl de rest nog allemaal met vest en jas aan zat. Daar zei Steve, met zijn Zuid-Afrikaanse spreektaal: "Ik nie versta nie dat jij nie koud het nie." Waarop Chloë antwoordde: "Oh, maar dat versta ik wel hoor, dat is gewoon Nederlands!" Hahahaha

Maandag 23 juli stipt 9:00u zaten we in de bus onderweg naar St. Lucia, een stadje met ongeveer maar 2.000 inwoners, maar toch behoorlijk bekend vanwege de visserij. Onderweg stopten we alleen voor coffee-pauze, lunch en de grensovergang. In St.Lucia zijn we nog even langs de Spar gereden, want we moesten natuurlijk wel wat cadeautjes hebben voor de kindjes in het weeshuis waar we morgen langs gaan! Verder hadden we 's middags vrije tijd, wat wel even lekker was. Het avondeten was dit keer in een restaurantje buiten het hotel, voor het eerst deze reis, waar we vlak voor het weggaan nog werden verrast met een soort shotje die de Blesbok wordt genoemd en die je als blesbok ook moet drinken (vingers zijn de hoorns, dus mond om dat glaasje en in je mond gieten! Ging niet zo soepel... haha).

Zin van de dag: bij het ontbijt ging vandaag het gesprek over hoe hoog de paarden van gister waren. Ik zei dat ze sowieso 10cm groter waren dan mijn lieve verzorgpaardje Jitske en liet daarbij ongeveer 10cm tussen mijn vingers zien. Daar ging de discussie dan: hoeveel centimeter is 10cm? Iedereen liet wel wat anders zien met z'n handen, de ene wat geloofwaardiger dan de ander, maar toch kwamen we er met z'n allen niet uit, tot onze humoristische Steve, die tot die tijd nog niet echt mee deed met de discussie, zijn handen boven tafel haalde. (Nu moet je even weten dat hij aan zijn linker wijsvinger een kootjes mist. Zijn rechter wijsvinger is dus iets langer...) En ja hoor, daar onderbrak hij de discussie: "Dit is 10 centimeter." Hierbij ging z'n rechter hand omhoog. "En dit is 8 centimeter." Hierbij ging z'n linker hand omhoog. Bedankt Steve, discussie gesloten! Hahaha

Om de zinnen van de dag nog leuker te maken: kijk vooral even bij de foto's! Natuurlijk ook om verdere indrukken te krijgen van wat wij allemaal meemaken!

Tot snel weer! xx