Thuis

Ik ben nu alweer een paar daagjes thuis. Gister was ik er helaas niet meer aan toegekomen om nog een blog te schrijven, dus daarom doe ik het vandaag nog maar even.

Zaterdagochtend ging Kerry vroeg weg. Ze had de hele dag een cursus, waar ze erg van baalde, maarja ze moest er wel heen... Dus rond half negen had ik van haar al afscheid genomen. Na mijn laatste ontbijtje ben ik mijn koffer verder gaan inpakken. Dat was op zich zo gedaan, dus had ik nog genoeg tijd om voor de laatste keer naar Penarth centrum te lopen, natuurlijk door mijn parkje! Wat te eten gekocht voor 's middags en 's avonds in het vliegveld en toen weer terug gelopen.

Toen was het tijd om afscheid te nemen van Matthias. Dit was wel echt jammer, want hij was van het begin af aan wel iemand die ik vertrouwde en waarmee ik veel lol heb beleefd!

Toen nog even met Zookie geknuffeld, want ook haar zal ik waarschijnlijk niet zo snel meer terug zien... Wat een schatje is het toch ook! Ze weet ook als de beste wie ze aardig vindt en wie niet! haha, Matthias heeft ze weleens proberen te bijten, terwijl ze mij alleen maar likt :)

Koffer naar beneden gesjouwd, sleutel van m'n keycord af en open doen voor de taxi! Toch raar om die deur dan voor de laatste keer achter je dicht te trekken!

De rit bleek iets korter dan ik had verwacht. Ik werd om 13:30u opgehaald met de verwachting zo'n 40 minuten later aan te komen op het vliegveld. Stond ik daar dan... 13:55u!

Taxi betaald en naar binnen gelopen. Gelijk voor me stond een bord met aan welke kassa je je koffer moest afgeven, dus dat was makkelijk! Toen ik niemand achter de kassa zag zitten, ben ik het toch maar even gaan vragen: "ja sorry dat kan pas over 1,5uur!" Pffff...

1,5 in een cafeetjes op de eerste verdieping, lift naar beneden, wachten, lift naar boven, wachten, lift naar beneden, wachten, lift naar boven, kijken waar ik later heen zou moeten als ik mn koffer had afgegeven, lift naar beneden, hèhè eindelijk kon ik m'n koffer afgeven!

Toen belandde ik op de tweede verdieping, waar een vrouw aan me vroeg waar ik naar opzoek was. Ze kon me gelukkig wel de goede richting op wijzen, waardoor ik vijf minuutjes later netjes in de rij stond bij de douane, na al een ID-controle te hebben gehad. Niet gefouilleerd en door naar de volgende ID-controle. Toen kwam ik bij winkeltjes, maar liefst drie in totaal! Daar moest ik weer 1,5/2uur wachten, dus even wat gegeten en rondgekeken, totdat er eindelijk werd omgeroepen dat de mensen voor de vlucht naar Amsterdam naar Gate 5 mochten gaan.

Weer twee keer je ID laten zien en over het vliegveld naar het vliegtuig lopen XD Ik zat helemaal linksachterin, waar zo'n propellor bleek te zitten. Niet ideaal, maar geen ramp.

De vlucht ging erg onrustig. In Cardiff regende het en we moesten dan ook door meerdere lagen wolken om op de goede hoogte te komen. De piloot leek zich er niet zo van bewust te zijn dat mensen dat eng kunnen vinden, dus het stijgen ging niet echt geleidelijk, maar meer met schokken en een heleboel turbulentie. Ik was erg gespannen! Gelukkig had ik een hele aardige vrouw van midden 20 ongeveer die me een beetje geruststelde!

Eenmaal in de lucht ging het prima. Weer wat muziek geluisterd, maar niks kunnen eten. Daar was het vliegen toch nog steeds te schokkerig voor...

Het dalen was weer echt niet leuk! Als je denkt dat je met opstijgen in Cardiff al genoeg door de wolken bent gevlogen, dan ken je deze piloot nog niet, want hij vond het nodig om eerst twee lagen wolken te dalen en er dan weer één omhoog te gaan, om tien seconden later weer terug naar beneden door de wolken te gaan en dat tig keer te herhalen! Echt ontspannend was dat zeker niet! En ook het landen van de wielen op de grond ging niet bepaald met beleid. We stuiterden niet meer terug omhoog, zoals het ging naar Barcelona zo'n 6 jaar geleden, maar het was ook echt geen zachte landing!

Wat was ik blij toen ik even weer met mijn voeten op de grond stond joh! Maarja, dan mag je daarna nog een bus in om opnieuw alle kanten op gezwaaid te worden...

Na de volgende ID-controle was ik toch wel erg blij toen ik even rustig bij kon komen terwijl ik aan het wachten was op mijn koffer, want dit was echt geen pretje! Ook zag ik daar datzelfde meisje als die naast me zat en heb ik haar daarom nog maar even bedankt voor het vertrouwen dat ze me gaf tijdens het vliegen. Ze kon zich wel indenken dat dit geen fijne vlucht was als je voor een van de eerste keren alleen vliegt!

Toen met koffer en twee tassen naar de uitgang om daar opgewacht te worden door papa, mama en Tom. Met een bordje: Lotte Giltaij, Welcome Home! XD En niet te vergeten een ballon met welkom thuis! <3

Naar huis gereden, verhalen verteld, souvenirtjes gegeven, foto's laten zien en mijn bed ingedoken! Wat een dag!!!

Dit was mijn reisblog over de engelcursus die ik in Cardiff, Wales heb gevolgd. Voor mij was het veel te kort en ik zou graag langer gebleven zijn! Hopelijk kan ik snel nog een keertje terug om Kerry, Zookie en hopelijk in ieder geval Mhayang nog een keertje te zien! Heel erg bedankt voor het lezen, de leuke reacties en alle positieve aanmoedigingen die ik van jullie vooraf, tijdens deze twee weken en nu nog steeds kreeg en krijg! Misschien tot de volgende reisblog! -xxx-